Kosova'daki Türkler – Azınlık Hakları Grubu

Paradoksal bir şekilde, UNMIK'in denetimi altında kabul edilen yeni yasalar, Türk azınlık topluluklarının konuşma, duyma, okuryazar olma ve resmi makamlarda ana dillerini kullanma konusunda daha az fırsata sahip olduğu anlamına geliyordu. 2 Kasım 2007'de Resmi Dillerin Kullanımına İlişkin Kanun'un imzalanmasının ardından, Türklerin yüzyıllardır yaşadığı bazı belediyelerde Türkçe artık resmi dil olarak tanınmıyor. 1974 YSK Anayasası'na göre Türk dili, Sırp-Hırvatça ve Arnavutça dilleriyle eşit statüye sahipti, ancak yeni Kosova Anayasası yalnızca Arnavutça ve Sırpça'yı resmi ulusal diller olarak garanti ediyor. Boşnakça, Romanca ve Türkçe dillerinin belediye düzeyinde tanınması belediyelerin takdirine bırakılmıştır. AGİT'e göre 2014 yılında Türkçe, Prisren dahil iki belediyede resmi dildi ve dört belediye onu resmi kullanımda dil olarak tanıdı.

Türk toplumu üyeleri, Türkçe programların yayın alanının önceki seviyelere göre yüzde 20 olduğundan şikayetçi; SFRY'den farklı olarak UNMIK kimlik kartları Türkiye'de üretilmiyor; Ve hükümet, daha önce kamu tarafından finanse edilen Türkçe gazeteyi artık desteklemiyor. UNMIK kimlik kartlarında Türkçe dil seçeneği bulunmadığından Türkler kimlik belgesinde soyadlarını doğru telaffuz edemiyor. Bu, 2001 yılından bu yana Kosova'da yürürlükte olan Avrupa Konseyi Ulusal Azınlıkların Korunmasına İlişkin Çerçeve Sözleşmesi'nin (FCNM) 11. maddesi uyarınca, azınlık dillerinde yazılan isimlerin resmi olarak tanınması hakkına aykırıdır. Kosova'nın yeni anayasası uyarınca isimlerin, merkezi makamlarla ilişkilerde orijinal haliyle kaydedilmesi garanti edilmektedir.Küçük karakterlerin kullanımı yasaktır. Boşnakların yanı sıra Türkler de kendi dillerinde yayınlanan okul ders kitapları ve resmi eğitim belgelerinin eksikliğiyle karşı karşıyadır. Bu, hem dil kullanımına hem de Kosova'da ilkokuldan üniversiteye kadar anadilde eğitim hakkını garanti altına aldığı varsayılan geçici özyönetim anayasal çerçevesine ilişkin hükümlere rağmen gerçekleşiyor.

Sonuç olarak, pek çok Türk, kötü ekonomik koşullar ve Türkçe konuşabilecekleri işlerin olmaması nedeniyle yüksek öğrenim için veya kalıcı olarak Türkiye'ye göç ediyor. Beş asırdır Kosova'da yaşamalarına rağmen Türk dili ve kimliğinin resmi olarak yaygın biçimde tanınmaması, diğer seçeneğin asimilasyon olduğu anlamına geliyor.